Portret rodzinny

Ocena 2/3

Zdecydowanie jest to jedna z tych książek, która skłania czytelnika do refleksji i do oceny zachowań bohatera oraz swoich własnych, gdyby znalazł się na jego miejscu. Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć jak byśmy się naprawdę zachowali w danej sytuacji. Mając poczucie bezpieczeństwa łatwo jest wygłaszać stwierdzenia typu: nigdy bym tak nie postąpiła, nie postąpił.

Jednak rzeczywistość zmusza często człowieka do najpodlejszych zachowań.

Tak jak bohaterkę powieści Annę Schlemmer, która wykazuje się odwagą pomagając żydowskim więźniom w kamieniołomach dostarczając im pożywienie. A później decydując się zrobić coś przez co jest potępiana przez wiele kobiet. By ochronić życie swojej córki Trudy kobieta poświęca coś co ma najważniejszego samą siebie. Dla dobra swojego dziecka decyduje się zhańbić swoją dumę i ciało ulegając żądzy wysokiej rangi oficera SS zostając jego kochanką. Wiele lat po tych zdarzeniach Anna gardzi samą sobą, uważając swoje czyny za niewybaczalne. Jednak w oczach więźniów obozu uchodzi za bohaterkę.

Trudy przez lata dręczą wspomnienia z dzieciństwa w których pojawiają się budzące przerażenie obrazy. Wielokrotnie usiłuje rozmawiać o nich z matką, ta jednak uparcie milczy. Dziewczyna przez to tworzy sobie mylny obraz matki i jej życia. Jako profesor historii i sądząc, że jest córką nazistowskiego oficera próbuje rozliczyć się ze swoją przeszłością tworząc specjalny projekt.

W ten sposób po wielu latach poznaje prawdziwą historię życia matki całkowicie zmieniając swój stosunek do niej.

Książka nie jest łatwa w odbiorze, bo porusza trudny wojenny temat. Czytając kilka razy zmieniłam swoje podejście do zachowań obu kobiet. Zachowanie Anny z pewnością może wzbudzać zarówno podziw jak i potępienie. Sama przez wiele momentów miałam bardzo mieszane uczucia. W pewnej chwili będąc w połowie książki miałam myśl, by przerwać czytanie, jednak doczytałam do końca. Koniec bowiem rzuca zupełnie inne światło na całą historię. Książka zdecydowanie warta uwagi.