Sekretne życie pisarzy

 Ocena 3/3 

Sekretne życie pisarzy jest pierwszą książką Musso po którą sięgnęłam. Bardzo się więc cieszę, że od razu tak dobrze trafiłam. Autor tą książką zdecydowanie przekonał mnie do siebie i kiedyś znowu do jego twórczości powrócę. Pomysł na fabułę okazał się bardzo ciekawy, główna postać jest intrygująca i bardzo tajemnicza co rozbudza wyobraźnię czytelnika. Również to w jaki sposób ta historia się rozwija łącząc niczym puzzle różne wydarzenia i osoby sprawia że czytelnik zatapia się w powieściową rzeczywistość od pierwszych stron. Ogromnym plusem jest nieoczywiste i bardzo zagadkowe zakończenie, które myli tropy i domysły snute w czasie lektury. Podobne zwroty akcji i zagadkowe zakończenia bardzo cenię u Bussi. Książkę pochłonęłam w trzy dni często walcząc ze sobą, gdy musiałam przerwać lekturę.                                                                                                                  Będący u szczytu sławy pisarz Nathan Fawles nagle postanawia zakończyć karierę i przenieść się na Beaumont małą wyspę na Morzu Śródziemnym, by tam wieść praktycznie pustelnicze życie. Pisarz od dwudziestu lat notorycznie odmawia kontaktu z mediami do momentu gdy na progu jego domu zjawia się Mathilde Monney dziennikarka, która swoim uporem stara się przekonać do siebie pisarza. Nathana kobieta jednocześnie denerwuje i intryguje, powoli pozwala jej się do siebie zbliżyć. Gdy okazuje się, że kobieta interesuje się nim nie z powodu jego książek, a historii z życia prywatnego jest już za późno, by się wycofać. Pisarz jest zmuszony do stawienia czoła przeszłości, którą od lat ukrywał nie tylko przed światem, ale i przed sobą. Kobieta jest zdeterminowana do tego, by poznać prawdę o śmierci swojej rodziny, a Fawles jest jedyną osobą która może jej w tym pomóc. 

Pan Ciemnego Lasu - Opowieść o Shikanoko

 

 Ocena 2/3

Pierwszy raz na blogu pojawia się recenzja książki z gatunku fantastyki. W dodatku trafiłam na nią przypadkiem w Biedronce. Mając w ręce dwie książki dostałam radę : weź te, bo takiej z czarnymi stronami jeszcze nie masz (brzeg stron jest czarny, wnętrze normalne). Tak oto idąc za radą mojego mężczyzny wybrałam powieść Lian Hearn. Dopiero później okazało się, że jest to druga część. Początkowo chciałam poszukać gdzieś pierwszej, żeby poznać całość, ale po lekturze Pana Ciemnego Lasu uznałam, że ten gatunek nie jest dla mnie i zrezygnowałam z poszukiwań. W dodatku dziwne imiona użyte w książce były dla mnie przeszkodą w płynnym czytaniu i odpowiednim odbiorze całej historii. W mieście Miyako docgodzi do masakry ludności, jedynymi ocalałymi są kobieta imieniem Hina i mały chłopiec Takemaru. W wyniku splotu zdarzeń kobieta trafia pod opiekę kobiety imieniem Fuji, a chłopiec wychowuje się wśród grupy akrobatów. Wojownik Shikanoko w wyniku działań złych sił nakłada na twarz maskę jelenia, która stapia się z jego skórą i czyni z niego pół człowieka, pół jelenia. Shikanoko udaje się do Ciemnego Lasu i tam mieszka przez wiele lat. Jest przekonany, że jego syn nie żyje. Hina od lat jest w posiadaniu dwóch magicznych przedmiotów księgi zwanej Skarnicą kudzu oraz cesarskiej lutni Genzo. Przedmioty te udało jej się ocalić z masakry. To właśnie księga pewnego dnia pokazuje jej przyszłość według której ma udać się do Ciemnego Lasu i połączyć ojca z synem. Według przepowiedni tylko miłość może uwolnić Shikanoko od maski. W krainie Ośmiu Wysp panuje haos, który nastał po zniknięciu prawowitego cesarza. Shikanoko przez wiele lat usiłuje go odnaleźć, bowiem uważą to za swój obowiązek. Również w tym obecność Hiny okaże się bardzo pomocna. W książce występuje sporo magicznych stworzeń i przedmiotów, jest również duża ilość duchów i różnego rodzaju wierzeń. Dla osób lubiących takie opowieści będzie to całkiem ciekawa lektura. 

Poczucie kresu

 

 Ocena 2/3

 To historia życia Anthonego Webstera, który będąc na emeryturze wspomina swoje młodzieńcze lata. Najwięcej miejsca poświęca wspomnieniom z czasów szkolnych dotyczących swoich przyjaciół. Anthony uważał swoje ówczesne podejście do życia za bardzo filozoficzne, a wszystko co nieoczywiste przyciągało jego uwagę. Szczególnie dużo miejsca poświęca historii bardzo inteligentnego chłopaka Adriana, którego uważał za swojego przyjaciela. Imponowała mu jego skrytość i odmienność oraz spojrzenie na świat. Mężczyzna dużo miejsca poświęca także opowieściom o swojej pierwszej miłości Veronice i o tym jaki miała ona wpływ na jego dalsze życie. Gdy Anthony kończy szkołę ich kontakt zaczyna się ograniczać do kilku listów, a potem całkiem urywa. Pewnego dnia Anthony dostaje wiadomość, że Veronika i Adrian zaczęli się spotykać, a jakiś czas później o tym, że Adrian popełnił samobójstwo. Historia ta przez czterdzieści lat należy do strefy wspomnień Anthonego. Jednak za sprawą tajemniczego spadku drogi Anthonego i Veroniki ponownie się krzyżują. Wtedy też mężczyzna poznaje historię swojego przyjaciela z zupełnie innej strony.                                                                                                                 Powieść pokazuje jak zatarte i wyidealizowane potrafią być wspomnienia oraz jak fałszywy obraz drugiego człowieka potrafimy na nich zbudować. A wszystko co mówimy i robimy może się na nas odbić w przyszłości.