Błękitna krew

 Ocena 3/3

Intryga, napięcie,mylenie tropów to cechy charakterystyczne kryminałów Harlana Cobena.

Tak było i tym razem. Myron Bolitar niegdyś detektyw, a obecnie agent sportowy zostaje wynajęty przez Jacka i Lindę Coldrenów do odnalezienia ich szesnastoletniego syna Chada.

Myron podejrzewa, że porwanie chłopaka ma bezpośredni związek z turniejem golfowym rozgrywanym przez jego ojca. Jednakże rozważa również możliwość, że to Chad chcąc zaszkodzić ojcu upozorował swoje porwanie wskazuje na to choćby początkowy brak żądań ze strony porywaczy i bardzo mała suma pieniędzy podjęta z konta bankowego chłopca.

Myron rozpoczyna śledztwo. Po drodze odkrywa wiele faktów z życia Coldrenów, a jednocześnie zwiększa liczbę podejrzanych w tej sprawie. Bowiem wielu osobom zależało na przegranej Jacka w turnieju golfowym równie mocno jak na jego wygranej. Sam Jack natomiast nie zamierza rezygnować z turnieju, mimo groźby zabicia syna. Nawet przesyłka z odciętym palcem Chada nie zmienia jego decyzji w tej sprawie. Czy zatem bardziej zależy mu na turnieju golfowym niż na życiu własnego dziecka? A może sam ma jakiś związek ze zniknięciem nastolatka? Te i inne pytania nasuwają się czytelnikowi przez całą książkę. Jednak jak to u Cobena bywa, aż do samego końca pozostają bez odpowiedzi. Czytelnik musi zdać się spryt i dedukcję detektywa Myrona Bolitara, by poznać rozwiązanie zagadki.

Spotkania autorskie

                               daty spotkań : rok 2010 i 2016 (zdjęcie z 2016 r)
                               

daty spotkań: rok 2011 i 2013 (zdjęcie z 2013 r)

Spotkania autorskie to ciekawe momenty w życiu mola książkowego. Miałam okazję uczestniczyć w kilku takich spotkaniach. Najmilej wspominam te z Romą Ligocką i Wojciechem Cejrowskim.

Z obojgiem pisarzy spotykałam się już dwukrotnie.

Roma Ligocka autorka znanej chyba wszystkim książki Dziewczynka w czerwonym płaszczyku podczas spotkań z czytelnikami opowiada najczęściej o swoich wspomnieniach z czasów wojny o problemach dorastania i walce z chorobą jako nastolatka oraz o późniejszym radzeniu sobie z samotnym wychowywaniem dziecka. O każdym etapie swojego życia opowiada niezwykle ciekawie. Pisarka często jest pytana przez czytelników o swój obecny stosunek do narodu niemieckiego, jej odpowiedź, że nie można obwiniać obecnych pokoleń za postępowanie przodków do dziś utkwiła mi w pamięci. Roma Ligocka pisze również wiersze i często odczytuje je podczas spotkań z czytelnikami. Chętnie i bardzo wyczerpującą odpowiada na zadawane pytania, a po spotkaniu zawsze ma czas dla czytelników, aby podpisać przyniesione książki.

Podczas obu spotkań w jakich miałam okazję brać udział Pani Roma oczarowała mnie swoimi opowieściami tak bardzo, że po każdym miałam niedosyt i z chęcią słuchałabym dalej tego co chciała nam czytelnikom przekazać.

Wojciech Cejrowski prowadzi prowadzi spotkania z czytelnikami w formie występów stand up tylko on i mikrofon plus pokaz slajdów. Może się wydawać mało, ale jemu to w zupełności wystarcza. Już po kilku minutach publiczność wybucha śmiechem i nagradza Pana Wojciecha gromkimi brawami. Spotkania w których uczestniczyłam tematycznie dotyczyły wypraw do dzikich plemion, ale Wojciech Cejrowski wplatał co jakiś czas jakieś aktualne życiowe historie.

Jest to człowiek z dużym poczuciem humoru, który potrafi również żartować z samego siebie.

Na jednym ze spotkań, gdy Pan Wojciech wyszedł na scenę ktoś z publiczności krzyknął: jak to w butach? Na co pisarz odpowiedział : a tak zapomniałem i zdjął buty przed publicznością.

A gdy na widowni zauważył dwie zakonnice zapytał: czy siostry mają pozwolenie, żeby mnie oglądać? Po spotkaniach mimo tłumu oczekujących Wojciech Cejrowski wytrwale rozdawał autografy i pozował do zdjęć. Pan Wojciech jest postacią budzącą kontrowersje, ja jednak oceniam go jedynie jako pisarza i podróżnika, a książki jego autorstwa bardzo mi się podobają.

Jeśli będzie mieć kiedyś możliwość uczestniczenia w spotkaniu autorskim z Romą Ligocką lub Wojciechem Cejrowskim to skorzystajcie z okazji bo warto. 

Na blogu znajdziecie recenzję książek obojga pisarzy. 

Opiekunka do dzieci

Ocena 2/3

Życie jakie wiedzie Joachim Vernau wzbudza zazdrość niejednego faceta. Dobrze zapowiadający się adwokat planuje ślub z Sigrun Zernikow polityk pochodzącą z jednej z najzamożniejszych berlińskich rodzin. Joachim po ślubie ma szansę na zostanie partnerem w kancelarii prawniczej ojca swojej narzeczonej Utza von Zernikowa. Wszystko układa się wspaniale aż do momentu, gdy do domu Zernikowów przychodzi stara Ukrainka i prosi Utza o podpis na dokumencie potwierdzającym pracę przymusową młodej kobiety w czasie wojny. Natalia Czeredniczenkowa podczas wojny miała pracować u Zernikowów jako opiekunka do dzieci. Utz jednak odmawia podpisania dokumentu twierdząc, że Natalia nie żyje. Tydzień później ciało starszej kobiety zostaje wyłowione z wody. Joachim Vernau próbuje wyjaśnić sprawę pozostawionego przez starą Ukrainkę dokumentu i powodu dla, którego rodzina von Zernikowów odmawia przyznania się do zatrudniania podczas wojny robotnicy przymusowej. Vernau podejrzewa, że przyznanie się do tego faktu może splamić honor rodziny a przede wszystkim zaszkodzić startującej w wyborach Sigrun.

Cała sprawa nie nabrałaby rozgłosu, gdyby na drodze Zernikowów nie pojawiła się kolejna Ukrainka, w dodatku w dniu w którym Joachim i Sigrun mieli ogłosić swoje zaręczyny.

Bezpośrednie zaangażowanie się Joachima w sprawę powoduje utratę przychylności rodziny von Zernikow, a w ostateczności zerwanie zaręczyn i jego wyprowadzkę.

Pozbawiony pracy Vernau zgłasza się do swojej byłej partnerki i również adwokatki Marie Luise, a ta oferuje mu pracę w swoim biurze. Wspólnymi siłami próbują rozwiązać sprawę Natalii Czeredniczenkowej i trafiają na trop, który może przyczynić się do pogrążenia nie tylko rodziny von Zernikowów, ale także zaprzyjaźnionej z nimi rodziny von Lehnsfeldów.

Książka ciekawa, jednak niezbyt łatwa w odbiorze, szczególnie przez niemieckie nazwiska i nazwy miejscowości. Sama w zasadzie podwójna fabuła książki, sprawia, że jednak warto po nią sięgnąć.