Ja, diablica

 Ocena 2/3

 

Początkowo podeszłam do tej książki z dużym dystansem, bo tematyka nie przypadła mi do gustu. Po prostu książka od dłuższego czasu czekała na półce więc wybrałam ją na zasadzie, dobra w końcu przeczytam. Najpierw ciężko mi było wczuć się w ten temat, ale po kilku rozdziałach książka zaczęła mnie interesować mimo, że z taką trochę fantastyką nigdy nie było mi po drodze. Ogólna fabuła książki okazała się dosyć interesująca, bo autorka nie zrobiła z tego powieści na zasadzie romansidła tylko dodała sporo ciekawej akcji. Zaskoczyło mnie zakończenie, nawet stwierdzam, że po tak ciekawej akcji trochę mnie rozczarowało, spodziewałam się innego obrotu spraw.                                                                     Wiktoria po niespodziewanej śmierci trafia do Piekła, gdzie zyskuje specjalne moce i zostaje diablicą. Jej zadaniem jest pozyskiwanie nowych dusz dla piekielnego świata. Dziewczyna przez cały czas nie potrafi pogodzić się ze swoją przedwczesną śmiercią dlatego często wraca na ziemię, by próbować wieść normalne życie. Wiktoria przez cały czas próbuje ustalić dlaczego umarła, w tym celu postanawia odszukać swojego mordercę. Dwa diabły z którymi zaczęła się przyjaźnić próbują uniemożliwić jej poznanie prawdy. Wiktoria w swoich aktach znajduje wzmiankę o posiadanej przez siebie niezwykłej mocy z powodu której tak naprawdę nie powinna zostać diablicą, bo w ten sposób zagraża mieszkańcom piekielnego świata. Dziewczyna cały czas stara się zdobyć serce Piotrusia, chłopaka z ziemskiego świata. Gdy dowiaduje się o grożącym mu niebezpieczeństwie postanawia zrobić wszystko by go ocalić.