opiekuńcze anioły w medycznych fartuchach

Ocena 3/3

Nie umiałabym wybrać która z medycznych historii bardziej mi się podobała ponieważ świat medycyny opowiedziany z perspektywy pielęgniarki wygląda zupełnie inaczej niż ten widziany oczami lekarza. Christie Watson przez dwadzieścia lat pracuje w zawodzie pielęgniarki w brytyjskiej służbie zdrowia. Swoją pracę w tym zawodzie rozpoczyna w bardzo młodym wieku. Jej pierwsze wrażenia z pracy na oddziałach są bardzo różne od wyobrażeń jakie miała podczas zajęć teoretycznych. Nagle przychodzi jej stykać się z krwią, wszelakiego rodzaju płynami fizjologicznymi i różnie zachowującymi się pacjentami. Pierwszym oddziałem na jaki trafia jest psychiatria gdzie już pierwszego dnia czeka ją zabawna przygoda bowiem podczas zapoznawania się z funkcjonowaniem oddziału dopiero po dłuższym czasie orientuje się, że osobą oprowadzającą wcale nie jest jej mentorka, a jedna z pacjentek oddziału. Jakiś czas później to Christie na innym oddziale popełnia podobny błąd myśląc, że przekazuje informacje lekarzowi podczas obchodu, on jednak okazuje się być ubranym w biały fartuch dostawcą jedzenia. Christie przez dwadzieścia lat swojej pracy opiekuje się pacjentami na oddziałach chirurgii, oddziałach ogólnych, psychiatrii, neonatologii, położnictwa oraz intensywnej opieki. Na oddziale położnictwa emocjonalnie przeżywa pierwszy poród w odbieraniu którego asystuje doświadczonej położnej.

Christie dużo czasu spędza na opiece nad bardzo chorymi dziećmi, pomaga im łagodzić ich dolegliwości i wspiera ich swoją obecnością. Na neonatologii otacza opieką noworodki, również te, które mimo starań nie mają szans na przeżycie. To ona wraz z innymi pielęgniarkami spędza długie godziny przy łóżkach pacjentów, rozmawiając z rodzinami i tłumacząc im skomplikowane formuły medyczne. Jej praca trwa często wiele godzin, w dodatku z powodu braków kadrowych bardzo często opiekuje się kilkoma pacjentami w tym samym czasie. Mimo częstego przemęczenia zawsze wie który pacjent potrzebuje dodatkowej uwagi i wsparcia. Jako pielęgniarka jest z pacjentami od początku do końca towarzysząc im w ostatnich momentach życia. W swojej pracy pomaga pacjentom w najbardziej intymnych czynnościach pomagając przy korzystaniu z toalety czy zmianie ubrania. Jako pielęgniarka Christie Watson wkładała swoje serce w jak najlepsze wykonywanie swojej pracy. A nie była to praca łatwa, na jedną pielęgniarkę przypadało tak wiele obowiązków, że często nie miały czasu na skorzystanie z przerwy. Ich praca była często niedoceniana i słabo opłacana. Mimo, że to pielęgniarka czuwała nad stanem pacjenta podając mu leki i dbając o to by wrócił do zdrowia, a jeśli nie było to możliwe to by mógł odejść z godnością.

Zawód pielęgniarki jest trudnym, a jednocześnie niezwykle pięknym i bardzo potrzebnym zawodem. Gdyby nie pielęgniarki szpitale zwyczajnie nie mogłyby funkcjonować.

Bardzo cieszę się że powstają takie autentyczne historie, bo może zmienią one podejście społeczne do pielęgniarek i ich niełatwej pracy. One nie chcą odznaczeń i wygórowanych pochwał, chcą tylko by je zwyczajnie doceniać i traktować z szacunkiem tak jak one traktują swoich pacjentów.

Zarówno Pielęgniarki jak i Będzie bolało to historie które po prostu trzeba przeczytać.