Błękitna Godzina

 Ocena 2/3

 

Ten thriller to zdecydowanie pokrętna zagadka, jednak nie porwał mnie tak mocno jakbym tego chciała. Pomysł na fabułę był interesujący jednak z nudniejszymi momentami. Niestety zakończenie przynajmniej dla mnie już pod sam koniec dało się przewidzieć, a to popsuło trochę ten efekt zaskoczenia, który zawsze lubię na końcu książki. Nie uważam żeby to była jedna z najlepszych książek Pauli Hawkins jak to stwierdził Lee Child. Książka łączy w sobie przeszłość z teraźniejszością, a to za sprawą głównej bohaterki Vanessy Chapman której życia i kariery zawodowej ta powieść dotyczy. Vanessa była malarką i rzeźbiarką, która w największym rozkwicie swojej kariery stworzyła sporo prac, które pod koniec swojego życia postanowiła przekazać do fundacji Fairburn. Przedstawiciele fundacji od dłuższego czasu mają problem z odzyskaniem całej spuścizny po artystce ponieważ jej przyjaciółka z którą zamieszkiwała na wyspie Eris nie zgadza się na oddanie całości jej dzieł w tym intymnych listów Chapman. Co takiego znajduje się w prywatnych zapiskach Vanessy, że Grace nie zgadza się na ich oddanie? Czy któryś z nich wyjaśnia pochodzenie jednej z jej prac? Tego wszystkiego ma się dowiedzieć pracujący w fundacji Becket, który wyjeżdża na Eris, by przekonać Grace do oddania reszty dzieł Chapman. Za te wyprawę przyjdzie Becketowi zapłacić wysoką cenę, bo przypadkiem dowie się o rzeczach o których wiedzieć nie powinien. 

Już nigdy Pan nie będzie smutny

 

Ocena 3/3

Książka opowiada o spotkaniu dwojga ludzi będących w potrzebie. Mężczyzna przez lata był lekarzem jednak po śmierci żony jego potrzeba leczenia zgasła, a on sam stracił sens życia. Doktor z każdym dniem rozmyśla o samobójstwie nawet wybiera datę. Na siedem dni przed swoim odejściem spotyka Sarę ekscentryczną staruszkę, która próbuje odwieść go od samobójstwa i pokazać czym jest radość życia. Na potrzeby ich spotkań kobieta wymyśla sporo historii i wymaga od doktora, by też opowiadał jej o swoim życiu. Między dwojgiem nie znających się wcześniej ludzi nawiązuje się przyjaźń, którą oboje będą wspominać do końca swoich dni. Siódmego dnia po wieczornym powrocie do domu mężczyzna otrzymuje telefon z informacją, że Sara odeszła. Z pozostawionego przez nią listu dowiaduje się prawdy, która nim wstrząsa. Okazuje się bowiem, że doktor padł ofiarą spisku, który starsza Pani zawiązała z jego żoną, bo tak obie się znały i zawarły między sobą umowę z której Sara się wywiązała. Staruszka przed śmiercią stworzyła listę rzeczy które chce zrobić zanim odejdzie dając sobie na ich realizację siedem dni, ocalenie doktora było jedną z nich... Książka niesie w sobie przesłanie i ogromne pokłady nadziei, tak jak pierwsza książka autora Pacjentka z sali numer 7 (którą również opisywałam) na długo pozostając w pamięci.