Złotko

 

 Ocena 1/3

Pomimo, że to thriller książka niezbyt przypadła mi do gustu. Rozchwianie emocjonalne bohaterki zbyt mocno działało mi na nerwy. Jej ciągła chęć zabicia wszystkich wokół już w początkowych rozdziałach zaczynała mnie nudzić. Być może miało to podkreślić fakt, że jest psychopatką ,ale dla mnie bardziej świadczyło o tym, że jest sfrustrowana i nie potrafi okazywać innych emocji niż gniew. Ciągłe noszenie przy sobie sporej wielkości noża też moim zdaniem było sporym przegięciem. Książka miała być zabawna, ale ja takich fragmentów znalazłam naprawdę niewiele. Kobieta miała jedną zasadę nie krzywdziła małych dzieci ani zwierząt, a tak to każdy kto w jakiś sposób jej się naraził powinien za to zapłacić. Początkowo Rhiannon zabija tylko gwałcicieli i pedofilów co patrząc z moralnego punktu widzenia nie było czymś budzącym odrazę społeczeństwa. Później jednak ta zawężona liczba zaczęła jej się niebezpiecznie rozszerzać, bo jak to mówią apetyt rośnie w miarę jedzenia. 

Rhiannon jest przed trzydziestą i pracuje jako asystentka redaktora w miejskiej gazecie. Od czterech lat mieszka ze swoim chłopakiem Craigiem. Jest znudzona swoim życiem. W wolnym czasie spotyka się z grupą przyjaciółek z którymi tak naprawdę nic jej nie łączy. Lubi ryzyko, wieczorami spisuje listę osób które miałaby ochotę zabić, na listę trafiają praktycznie wszyscy z jej otoczenia za różnego typu nawet drobne przewinienia. Rhiannon jako dziecko uległa wypadkowi, przez co jej mózg został w sporym stopniu uszkodzony. Ma duże problemy z odczuwaniem emocji i ich okazywaniem. Pewnego dnia wracając do domu wieczorem zostaje napadnięta, w samoobronie zabija napastnika. Robi to jednak w dość makabryczny sposób zostawiając sobie pewną pamiątkę. Po tym zdarzeniu jej psychika przechodzi przemianę, a ciągła chęć dalszego odczuwania tych samych silnych emocji co przy pierwszym morderstwie zaczyna przejmować nad nią kontrolę.