Niespokojny umysł

Ocena 3/3

Niespokojny umysł to rodzaj pamiętnika stworzonego przez Kay Jamison dotyczącego psychozy maniakalno-depresyjnej. Autorka książki jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i od lat zmaga się z psychozą maniakalno- depresyjną znaną również pod nazwą choroby afektywnej dwubiegunowej. Jamison od najmłodszych lat zmagała się z objawami manii powodującymi napady agresji, a zaraz potem depresją, która w późniejszych latach doprowadziła ją nawet do próby samobójczej. Rozpoczęła studia psychologiczne a potem badania kliniczne, by lepiej zrozumieć swoją chorobę i łatwiej nad nią panować. Niespokojny umysł zawiera opisy życia prywatnego i zawodowego Kay Jamison, jej relacji z mężczyznami oraz ze współpracownikami i członkami rodziny. Jednak przede wszystkim książka zawiera bardzo szczegółowe opisy jej stanów emocjonalnych często w zawrotnym tempie przechodzących od euforii do całkowitej depresji ciągnącej się nawet przez wiele tygodni. Autorka będąc w stanie manii wielokrotnie nie kontrolowała swoich zachować często nawet ich nie pamiętała. Jednym z nich była ogromna potrzeba ciągłego robienia zakupów. Objawy choroby maniakalno- depresyjnej łagodzi lit i jemu również Jamison poświęca sporo miejsca opisując swoje reakcje na lek i jego skutki uboczne.

Sięgając po książkę obawiałam się, że będzie napisana mocno naukowym językiem, a przez to niezrozumiałym. Na szczęście książkę napisano w formie pamiętnika co bardzo ułatwia czytanie. Osobom, które lubią książki z dziedziny psychologii Niespokojny umysł na pewno przypadnie do gustu. 

Pozwól mi wrócić

   Ocena 2/3

Po dwóch poprzednich książkach B.A. Paris, które pochłonęłam w bardzo szybkim tempie z ogromną przyjemnością sięgnęłam po najnowszą. Pozwól mi wrócić czytało się równie płynnie jak Za zamkniętymi drzwiami i Na skraju załamania. Jednak jeśli miałabym porównać te książkę z poprzednimi to spośród nich Pozwól mi wrócić podobało mi się najmniej. Wcześniej czytając książki B.A. Paris miałam uczucie ciągłego napięcia, teraz momentami czułam nudę.

Powodem może być motyw powieści, który napotkałam już w innych książkach tego typu, więc pod koniec lektury pojawiła się myśl, że gdzieś już kiedyś o tym czytałam.

Mimo wszystko uważam, że autorka pisze swoje powieści w bardzo kreatywny sposób potrafiąc zaintrygować czytelnika. Ja nie żałuję, że kolejny raz poświęciłam czas na lekturę jej thrillera, mimo że nie porwał mnie tak jak poprzednie. Sądzę jednak, że gdy pojawi się kolejna książka B.A. Paris też z chęcią ją przeczytam.

Dwoje młodych ludzi Finn i Layla wraca z wakacji we Francji. Gdy w nocy zatrzymują się na odpoczynek kobieta nagle znika. Początkowo Finn jest oskarżony o jej zamordowanie jednak brak wystarczających dowodów i przede wszystkim ciała kobiety powoduje, że policja musi przestać podejrzewać mężczyznę. Finn przez lata żyje nadzieją, że Layla jednak żyje, ciągle ma nadzieję że trafi na jej ślad. Pewnego dnia poznaje siostrę kobiety Ellen i pragnąc mieć namiastkę swojej dawnej miłości rozpoczyna związek z Ellen. Wszystko układa się dobrze do momentu, kiedy para zaczyna planować ślub. Wtedy Finn zaczyna dostawać wiadomości świadczące o tym, że Layla być może jednak żyje i zrobi wszystko, by go odzyskać. 

Pamiętnik księgarza

Ocena 3/3

Według mnie przede wszystkim książka powinna nosić tytuł Pamiętnik antykwariusza skoro Shaun Bythell prowadzi antykwariat a nie tradycyjną księgarnię. Lubię książki o ludziach pracujących w książkach, więc pamiętnik bardzo przyjemnie się czytało. Podobał mi się szczery i bardzo bezpośredni język autora. Podoba mi się to, że autor nie skupiał się jedynie na pracy w samym antykwariacie, ale opisywał też szczegółowo sam proces pozyskiwania książek i sposób ich wyceny. W jego pamiętniku nie zabrakło też miejsca na dokładne opisy miasteczka w którym antykwariat się mieści co również było dużą ciekawostką dla mnie jako czytelnika. Jego momentami nieco zgryźliwe opisy klientów pokrywały się w pewnym stopniu z moimi doświadczeniami z pracy w księgarniach. Niestety zazwyczaj więcej jest oglądających niż kupujących. Gdy wchodzę do księgarni to po to żeby się zapoznać z nowościami (niekoniecznie od razu kupić je przez internet) i Panie od razu wyruszające w moim kierunku z pytaniem czy mogą mi coś doradzić działają na mnie dosyć drażniąco. Pracując w księgarniach zawsze wychodziłam z założenia, że jeśli klient będzie potrzebował mojej pomocy to o nią poprosi, a jeśli nie to znaczy, że chce jedynie książki pooglądać. Zgadzam się a autorem, że pracując z książkami masz znacznie mniej czasu na to by je czytać, ja tak miałam. Cieszę się , że powstają takie książki, bo zbyt wielu ludzi nie docenia zawodów : księgarza, antykwariusza i bibliotekarza, a nie jest to wcale praca łatwa. Na dłuższą metę w księgarniach dadzą radę pracować tylko osoby, które książki zwyczajnie kochają, bo inaczej takie zajęcie po jakimś czasie może zacząć być nudne.

Shaun Bythell prowadzi antykwariat w miasteczku Wigtown od 2001 roku (antykwariat funkcjonuje do dziś) Samo to, że udało mu się utrzymać to miejsce przez tyle lat walcząc z zalewem nośników cyfrowych i kupowaniem przez internet jest dużym sukcesem. Niestety dziś takie małe lokalne księgarnie to duża rzadkość. Dużą atrakcją antykwariatu jest kot o imieniu Kapitan, który ku uciesze klientów często przebywa wśród książek. Autor przez rok opisywał dzień po dniu życie w antykwariacie, jego pracowników i klientów. W momentach w których nie przebywał w antykwariacie opisy skupiały się na odwiedzinach u osób które chciały odsprzedać kolekcje książek lub na informacjach z życia osobistego antykwariusza. Opisy były bardzo szczegółowe więc czytelnik miał poczucie jakby sam przez rok pracował w miejscu pełnym książek będąc jednocześnie częścią lokalnej społeczności.

Dwa lata temu przeczytałam inną książkę o podobnej tematyce. Jeśli interesują Was takie książki to z Księgarenką w Big Stone Gap również powinniście się zapoznać.