królowa sprzecznych emocji

Ocena 3/3

Tajemny dziennik Marii Antoniny to napisana w formie pamiętnika historia życia francuskiej królowej. Mimo, że powieść w wielu momentach stanowi literacką fikcję to w większości jest ona poparta wieloletnimi badaniami autorki nad historią życia tej barwnej postaci.

Maria Antonina rozpoczyna prowadzenie dziennika w młodości zaczynając od czasów dzieciństwa, szczegółowo opowiadając o swojej rodzinie. Dziennik, który był dla niej karą zadaną przez spowiednika towarzyszy młodziutkiej księżniczce, a później królowej na dworze Francji.

To w nim królowa opisuje swoje wszystkie troski dotyczące życia małżeńskiego a później i macierzyństwa. Dziennikowi powierza swoje rozterki dotyczące losów kraju w którym przyszło jej panować. Również tam ujawnia swoje najintymniejsze sekrety dotyczące trwającego wiele lat romansu. W czasach, gdy na dworze otaczają ją szpiedzy, a każdy ruch i gest jest osądzany i szeroko komentowany to ten sekretny zeszyt jest dla królowej spowiednikiem, najlepszym przyjacielem i największą pociechą w smutku towarzysząc jej do ostatnich dni życia.

Książkę doskonale się czyta przez to, że nie jest typową zawierającą tylko suche fakty historyczne biografią. Postać tej moim zdaniem najbardziej barwniej francuskiej królowej na kartach tej powieści ożywa, by pokazać czytelnikowi swoje prawdziwe oblicze. Nie tylko żyjącej w przepychu i trwoniącej pieniądze monarchini, ale przede wszystkim rozsądnej i odpowiedzialnej kobiety i królowej. Maria Antonina jest pokazana tutaj jako wspierająca męża żona i oddana matka.

Jednak przede wszystkich jest kobietą którą kierują różne czasami sprzeczne emocje i która z dumą i oddaniem realizuje powierzone jej cele. Czytelnicy lubiący podobnego typu literaturę sięgając po tę powieść na pewno nie będą rozczarowani.

Księżyc we łzach

 Ocena 3/3

W Maroku kobiety nie mają praw, są postrzegane jako osoby gorszej kategorii. Ouarda Saillo opowiada historię swojego życia. W wieku pięciu lat straciła matkę, ta została pocięta nożem i spalona przez własnego męża. Ouarda wraz z sześciorgiem rodzeństwa ( pięcioma siostrami i bratem ) spędziła dzieciństwo u różnych krewnych, gdzie często była źle traktowana. Bicie i szykanowanie były częstymi elementami ich życia. Często wraz z rodzeństwem przymierała głodem i żebrząc o jałmużnę lub jakieś pożywienie starała się zapewnić sobie i swoim najbliższym możliwość przetrwania. Dziewczynki w Maroku są często napastowane przez mężczyzn również tych z własnej rodziny. Ouarda i jej siostry wielokrotnie musiały bronić swojej czci przed napaściami ze strony kuzynów i stryja. Nie całe życie Ouardy było przepełnione nieszczęściem, gdy w pewnym momencie swojego życia została rozdzielona z rodzeństwem i trafiła pod opiekę obcej rodziny zyskała szansę na pójście do szkoły. Dziewczynki od wczesnych lat życia były przymuszane do ciężkiej fizycznej pracy, często ponad ich siły.

Ouarda w książce dużo miejsca poświęca również ojcu , swojemu stosunkowi do niego przed i po tym jak dopuścił się morderstwa jej matki, która w dodatku była wtedy w bardzo zaawansowanej ciąży. Książka przez to, że jest pisana w formie wspomnień nacechowana jest bardzo emocjonalnie co pozwala dobrze zrozumieć uczucia jakie główna bohaterka chce przekazać czytelnikowi. Dla Ouardy Saillo jest to rodzaj rozliczenia i w pewien sposób pogodzenia się ze swoją przeszłością. Autorka również dużo miejsca poświęca na wyjaśnienie zwyczajów panujących w krajach muzułmańskich. 

morderca kameleon, nie wiadomo kim będzie za chwilę ..

Ocena 2/3

Psycholog Alex Delavare pomaga policji w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek. Ta jednak jest bardzo skomplikowana. W krótkim odstępie czasu dochodzi do zaginięcia młodej kobiety i morderstwa staruszki. W obu przypadkach jedyny wspólny mianownik do duży czarny samochód. W trakcie śledztwa ciało kobiety zostaje odnalezione, a morderstw z użyciem dużego czarnego samochodu przybywa. Sprawa jest bardzo skomplikowana ponieważ sprawca jest niczym kameleon, świadkowie opisują go jako atrakcyjną kobietę, starszego mężczyznę, kowboja , młodego mężczyznę z zarostem a czasem bez. Policji ciężko ustalić prawdziwy wizerunek sprawcy. Nieznany jest również jego motyw, ponieważ ofiar nic nie łączy, a między niektórymi morderstwami odległość wynosi prawie dziesięć lat. Jedna ze zbrodni świadczy o motywach rodzinnych, inna zaś ma charakter typowo seksualny. Morderca – kameleon przez długi czas jest bezkarny i wyprowadza policjantów w pole.

Książka prawie przez cały czas budzi ciekawość, w momentach gdzie sądziłam, że akcja osłabła na jaw wychodziły nowe fakty i tempo akcji ponownie zaczynało wzrastać.

Naprawdę dobry kryminał wart przeczytania.